27 oktober 2018

Welkom terug in bladblazend Nederland




Herfst, prachtige kleuren, vallend blad, mooi tapijt. 


Dat laatste vindt niet iedereen helaas. Wel, het ligt er natuurlijk ook wel aan waar het ligt dat blad. Je straatje veeg je natuurlijk geregeld, want uitglijden willen we niet. 
Na de Zweedse rust wonen we nu in Zuidoost Groningen aan de noordkant van/in een dorp. Niet echt een wijk, maar lintbebouwing. Een heel nette lintbebouwing, heel erg netjes. 
Gevallen blad verdragen de meesten niet. Dat vindt men een grote ergernis. 
Zelf knipte ik uitgebloeide takken van vaste planten altijd pas af in het vroege voorjaar, zo vlak voor de plant weer uit gaat lopen. Het blad liet ik altijd in de borders liggen, een mooie beschermlaag i.v.m. de winterkou. Veel insecten kunnen schuilen in de dode stengels en onder het blad. 
Fijn voor de insecten, maar jammer voor de minder gelukkige insecten die gegeten worden door insectenetende vogels. In het voorjaar breek je de meeste stengels gemakkelijk af en het gereduceerde blad kan je alsnog weghalen als je dat zou willen, of je werkt het in de grond.
Daar heeft men hier geen boodschap aan en vooral op zaterdag kan het erg zijn. Ben je net blij dat een buurman verderop klaar is met zijn geblaas, begint even later een ander in de buurt. Op grote hopen ligt het op verschillende plekken in de straat. Morgen waait het misschien, of overmorgen, er komt nieuw blad of het weggeblazen blad waait weer lekker terug. 

Ik las afgelopen week ook een stukje van de Vogelbescherming. Dus als ik je een leuke tip mag geven: Bericht Vogelbescherming

Ik moest ook weer denken aan een filmpje van van Kooten en de Bie van lang geleden. Nog steeds kostelijk om te bekijken. Het houdt velen een spiegel voor 😂😂





Dus lieve mensen, bedenk voor je gaat bladblazen dat, wanneer je ook insectenetende vogels in je tuin wilt komende winter, die alleen komen als er insecten te vinden zijn en je blad in de borders laat liggen.

Gon
Plaatjes Herfst Plaatjes Herfst Plaatjes Herfst Plaatjes Herfst





10 oktober 2018

Spreeuwen en druivengelei

Eindelijk dan weer een blog! Ik heb er weer zin in na een maand of tien geheelonthouding.
Dit is dus het eerste bericht op deze nieuwe blog. Wil je nog op mijn vorige blog kijken dan kan dat. Klik dan hierboven in de balk op 'Een kijkje in Zweden' waar ik zo'n 10 jaar op schreef.


Spreeuwen... zijn ze niet prachtig?!


Spreeuwen en druivengelei, ze hebben wel iets met elkaar te maken. 
Spreeuwen, ik ben altijd erg gecharmeerd van ze geweest. Ik houd een beetje van brutale vogels, net als ik van een beetje brutale honden houd. Niet van die sulletjes, nee, graag met een beetje pit.
Dat vind ik dus van spreeuwen en bijvoorbeeld ook van kauwtjes en zo zijn er nog wel een aantal. Mooi zijn ze ook als je goed kijkt, al die mooie spikkels en dan die roze/paarse en groene gloed op hun borst. Maar vooral geniet ik van hun gezamenlijk gesjirp in een boom als ze zich als grote groep volgegeten hebben. Zelfs al deden ze dat in onze eigen tuin.

Zo hadden we deze eerste zomer op deze nieuwe plek waar we nu wonen dus drie keer plezier van het met een druif overdekte prieeltje halverwege de tuin.

Eerst was het dé plek in de tuin waar het tijdens de enorm hete dagen het best uit te houden was. Als je er kwam voelde het in verhouding gewoon enigszins lekker koel!


Druivengelei, 27 potjes en toen vond ik het wel genoeg.


Toen kwamen de druiven. Doordat de druif door de vorige bewoners erg verwaarloosd was en nadat later bleek dat wij hem in het voorjaar nog niet genoeg teruggesnoeid hadden, reikten de uitlopers tot hoog bovenin een paar omringende bomen. Zo kwam het dat er wel honderden trossen in hingen die dankzij het warme weer ook allemaal rijp en zoet werden.
Een paar emmers plukten we en ik maakte er veel potten druivengelei van. Ook de buren maakten dingen van bij hen overhangende trossen. Dus dit was het tweede plezier van het 'druivenprieel'.


Nou ja zeg... heb je er soms problemen mee dat ik hier wat van jullie druiven eet?


En ja, je raadt het al, toen kwamen de spreeuwen. Het derde plezier. Wolken van honderden stuks!
Ongelooflijk!
We genoten met volle teugen, fijn, nu hebben zij tenminste plezier van al die trossen waar wij nooit bij zouden kunnen. Drie dagen later waren alle trossen kaal, hartstikke kaal. Aan de geknoeide druiven op de grond doen weer andere vogels en dieren zich tegoed.
Tussen de maaltijden van de spreeuwen door genoten we van het massale gesjirp in de bomen om ons heen. Geen overlast door poep of wat dan ook, nee, gewoon puur genieten!

Gon


Een wolk spreeuwen, mooi hè?! (foto internet)