Het is wel kaal hier zo vlak voor kerstmis. Daarom een leuk en mooi animatiefilmpje van de beer en de haas. Het is geen animatie gemaakt met de computer, nee, dit filmpje is echt helemaal "met de hand" gemaakt. Het is al een paar jaar oud, maar het blijft een grote favoriet van mij.
Klik rechtsonder wel even op "volledig scherm". Dan is het echt veeeeeel mooier!
Wil je zien hoe het filmpje gemaakt is (the making of) klik dan HIER
Tegen mijn voornemen in ga ik geen kerstverhaal schrijven dit jaar en ook zal hier een poosje weinig tot niets nieuws te lezen zijn.
Dit totdat ik weer uit de lappenmand ben waar ik onverwacht in terecht ben gekomen.
Het slecht kunnen wandelen komt niet uit mijn rug blijkt nu, maar door iets in mijn buik wat daar niet hoort. Operatie nog deze maand.
Al heel lang heb ik een bepaalde belangstelling voor de midwinterhoorn. Toen ik nog in mijn geboortestreek in het westen van het land woonde (tot 2001), wandelde ik lange afstanden in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Een geweldig mooi gebied tussen Zandvoort en Noordwijk, waarvan ik vooral de oude binnenduinen prachtig vond met z'n enorm grote oude eiken, beuken en enorm hoge keizervarens om maar eens iets te noemen. Ook de ijsvogel kon je er spotten en als je lekker vroeg was kon je zo oog in oog staan met de reeën. Heb ooit eens minutenlang ademloos (nou ja bijna :-) staan kijken naar een vossenhol waar jongen voor aan het spelen waren. Moeder had me niet in de gaten, ik stond gunstig t.o.v. de windrichting.
In dit duingebied mag je van de paden af en ik kende het hele gebied op m'n duimpje. Al had je me geblinddoekt ergens in de duinen neergezet, had ik zo m'n weg gevonden.
In dit duingebied deed men ook wel aan midwinterhoornblazen en dat vond ik geweldig. Achteraf bezien wel bijzonder dat men dit in dat gebied ook doet, het komt oorspronkelijk niet uit het westen.
Wikipedia: Een midwinterhoorn is een traditioneel houten blaasinstrument (communicatie instrument) dat heden ten dage nog wordt gebruikt in Twente, de Veluwe, het zuidoosten van Drenthe, Westerwolde (Groningen), het oosten van Salland, de Achterhoek en op sommige plaatsen in Duitsland nabij de grens met Nederland.
Laten wij nu in Westerwolde wonen!
De dorpen Alteveer, Ter Apel, Sellingen, Vlagtwedde, Onstwedde, Wedde, Vriescheloo, Bellingwolde en Blijham horen bij deze voormalige heerlijkheid.
Toen wij dit jaar op een nazomeravond een gezellige barbecue hadden met de buurt (7 huizen), waarvoor enkele buurmannen een provisorische tent hadden gebouwd vanwege het slechte weer met veel regen, kwam Jan op een moment met zijn pas zelfgebouwde, dus nieuwe midwinterhoorn. Het was nog niet helemaal naar z'n zin, maar hij heeft hem gelukkig toch even laten horen!
Midwinter
Wanneer de dagen korten die zo stil naar de avond zwemen
Als ganzen in een V-vlucht hun trek naar het zuiden nemen
Klinkt over het verstilde veld waarin de winterrogge kiemt
En langs het bos waar fel soms de hagel striemt
Het monotone zwaar geluid van de midwinterhoorn
Om opnieuw te melden dat Christus werd geboren
Van Elbe tot aan de IJssel klinkt het volle geluid, de roep van de midwinterhoorn
Klinkt het advent verlangen, hoe zullen we U ontvangen?
Het oud gebruik dat zeggen wil na het donker komt het licht
De nevels trekken op met Kerst, het geeft een vergezicht
Bezinning in midwintertijd onder langgerekte klanken
De midwinterhoorn leert ons voor heel veel goeds te danken
Jan is lid van de Giezelbaargbloazers. Weet je het nog? Over de Giezelbaarg (Geselberg) in mijn vorige bericht? De Giezelbaargbloazers zijn opgericht in en oefenen in de plaats Veele. In Veele ligt ook de Giezelbaarg (Geselberg).
De Giezelbaargbloazers maken van o.a. wilgenhout midwinterhoorns. Een midwinterhoorn is een houten blaasinstrument. De vorm van zo'n hoorn is vrij specifiek.
Een wilg die aan de waterkant groeide en dit model
heeft is ideaal om een midwinterhoorn van te maken.
De stam moet natuurlijk een bepaalde dikte hebben, maar ook de kromming in de stam komt vrij precies. Deze stam hierboven groeide aan de Westerwoldse Aa.
Morgen is het de eerste Advent. Dat is de dag dat het seizoen van de midwinterhoorn begint. Het is dus gebonden aan de kerstperiode. Het gebruik zou zijn oorsprong hebben in de Germaanse joelfeesten, de feesten die zich afspeelden rond de midwinter zonnewende rond 21 december (de zonnewende kan namelijk op 21 of 22 december vallen).
Ik schreef al eens wat uitgebreider over de winterwende en de joelfeesten op mijn andere blog, bij interesse kun je dat HIER (klik) lezen.
Joelfeest komt van YULE, wat ook weer JUL verklaard. JUL, het Zweedse woord voor kerst en kerstfeest.
GOD JUL: letterlijk Goede Kerst, vrij vertaald Prettige Kerstdagen.
Op 5 januari 2019 is dan de midwinterhoornwandeling in Veele, tevens dan het einde van de periode. Een wandeling van zo'n 5 km door het boerenland richting de berg. De hele weg is verlicht met kaarslicht, duizenden lichten en vuren. Onderweg wordt er verspreid op de midwinterhoorns geblazen en worden er verhalen verteld.
Wat zou ik deze wandeling enorm graag gedaan hebben, maar helaas is er onderweg nergens gelegenheid even te zitten. Deze vijf kilometer haal ik helaas niet zonder een keer of twee een poosje te kunnen zitten. Dit door pittige rugproblemen. Hiervoor loop ik nog bij het ziekenhuis om te horen van hoe nu verder.
Enorm jammer vind ik dit, echt!
Ik hoor Jan een enkele keer op afstand als hij oefent in zijn schuur. Daar moet ik het dan maar even mee doen. Maar ja, dat is niet de beleving als tijdens zo'n midwinterhoornwandeling bij kaarslicht.
Alles wat ik hier geschreven heb is indien nodig met toestemming van de bronnen. Ook Jan vond het prima als ik het korte filmpje zou plaatsen.
Vind je het ook interessant dan kan je op Wikipedia nog meer info vinden. Maar ook op de site van DeGiezelbaargbloazers door HIERte klikken of op deze interessante site van Levend Erfgoed Groningendoor HIER te klikken. En natuurlijk zijn er nog talloze bronnen.
Een korte impressie van de wandeling van januari 2017 met midwinterhoorn, zang, vertelling...:
Nagekomen op zondagavond 2 december: Giezelbaargbloazers blazen adventtijd aan bij vijf kerspelkerken in Westerwolde. Met beeldmateriaal. Klik HIER.
Vorige week donderdag 16 november begon ik een mooie wandeling, deze wandeling naar de Giezelbaarg wilde ik al een tijd doen. Nu kwam het er van. Toen ik in zuidelijke richting terugreed van Winschoten naar huis en weer het bordje Giezelbaarg zag staan sloeg ik af, al was ik dat tevoren niet van plan. Dat ik Sim onze hond bij me had gaf de doorslag, voor haar ook leuk!
Het begon zo...
Een prachtig pad door het landschap, een oude wal als het ware. Eeuwenoud, dat is te zien.
Ik had al e.e.a. gelezen over de Giezelbaarg, niet bepaald fijne dingen van lang geleden. Ik wist nog niet wat ik me voor moest stellen bij deze 'berg'. Toen ik dit hieronder in de verte zag dacht ik dat het wel een lichte verhoging in het landschap was, later bleek dat de berg een hoogte heeft van zo'n 2½ meter.
Toen ik er eenmaal recht tegenover stond zag ik een paadje naar de plek. Ook hing er een aankondiging aan een boom van even geleden.
De Geselberg of Geeselberg, op z'n Gronings de Giezelbaarg.
Je kunt er met je pet niet bij en toen ik er liep, op deze nu zo vredige plek, was het moeilijk voor te stellen wat een wreedheden hier ruim vierhonderd jaar geleden hebben plaatsgevonden zo tussen 1587 en 1597. Zelfs in je fantasie zal het nog niet zo erg zijn geweest als destijds in het echt.
Het liet me daarna ook niet makkelijk meer los, juist om die wreedheden.
Niet ver van de Geselberg staat een bord met uitleg. Dit is wat er staat:
In het verleden stonden de bomen er
niet en stond midden op de kale heuvel alleen een paal. Hieraan werd
iemand vastgeketend om gegeseld te worden.
Op oude kaarten wordt dit gebied de
Justitie Plaets van Wedde genoemd. Achter de Geselberg ligt de Burcht
van Wedde. Vanaf de middeleeuwen tot 1811 werd daar rechtgesproken.
Het gebied op en rond de Geselberg werd gebruikt voor de uitvoering
van de straffen.
Lang werd gedacht dat de Geselberg een
door mensenhanden opgeworpen grafheuvel is. Later heeft onderzoek
uitgewezen dat het een natuurlijke heuvel is.
De Geselberg ligt op een 2,5 meter hoge
zandrug, die zich nog 50 meter ten noorden en 50 meter ten zuiden van
de Geselberg uitstrekt. Het noordelijke gedeelte is geëgaliseerd en
nu een akker. Vroeger werd het de Galgenkamp genoemd. Hier werden de
veroordeelden opgehangen en bleven hun lijken een tijd aan de galg
hangen. Ook was er een rad aanwezig waarop de lijken van
geëxecuteerden tentoongesteld werden en bleven liggen tot ze door
weer en wind vergaan waren.
Dit werd gedaan ter afschrikking. Het
tot "pulver (as) verbranden" van de restanten van de lijken
gebeurde op het veld ernaast. Op de Geselberg zelf werden de
lijfstraffen uitgevoerd. Zoals de naam al zegt geselen aan de
geselpaal en brandmerken.
Het zuidelijke deel van de zandrug
wordt nu als weide gebruikt.
Op dit stuk zijn vondsten gedaan die
wijzen op nederzettingen uit de steen- en ijzertijd en een
vroeg-middeleeuws grafveld met mogelijk een kleine nederzetting.
De Geselberg of Giezelbaarg in
het Gronings, is het toneel geweest van spannende en
huivering- wekkende zaken (zie het boek 'In de schaduw van de
Geselberg'). Sommige verzonnen, zoals het verhaal dat er een geheime
gang van de Wedderburcht naar de Geselberg loopt.
Lodewijk en Hendrik van Nassau
vluchtten na de slag bij Heiligerlee in 1568 naar de Wedderburcht
en via deze geheime gang verder naar Duitsland.
Andere verhalen zijn maar al te waar,
zoals de gruwelijke, levende verbranding van 22 mannen en vrouwen op
beschuldiging van hekserij zo tussen 1587 en 1597.
De Geselberg met de oude Galgenkamp is
een archeologisch monument. Het is een bijzondere plek waar
archeologie en cultuur verweven zijn met het landschap en de natuur.
***
Naast de berg staat dit gedenkteken:
Wanneer je HIERklikt komt je op een site met een heel goede beschrijving die wat uitgebreider vertelt over deze berg en deze tijd.
Peinzend liep ik verder met Sim, de Geselberg achter ons latend. Toch zag ik de schoonheid van alles om me heen en schoot nog wat foto's met m'n telefoon.
Eerdaags weer een blogpost met het woord Giezelbaarg erin. Dan niet in trieste zin, maar juist iets moois. Althans dat vind ik :-)
Over de landelijke weggetjes met prachtige herfstkleuren even naar Duitsland. De dichtstbijzijnde plaats van betekenis qua winkelaanbod is dan zo'n kleine 20 km rijden. Hemelsbreed is de grens nog geen 10 km bij ons vandaan. Wanneer je met een niet al te volle tank van huis gaat en in Duitsland tankt, verdien je wel wat. Ook bepaalde boodschappen zijn in Duitsland wat goedkoper (en zelden duurder), dus het ritje kost je zo in elk geval niets, boodschappen moet je toch doen.
Wanneer je de grens net gepasseerd bent kun je gelijk je buik al vol eten in een schnitzelparadijs als je dat zou willen:
Even doorrijden, de Eems over en dan tot het bedrijventerrein. Hier bevinden zich een aantal grote winkels als sportzaken, grote kledingzaak, supermarkt, tuincentrum, keukenzaak, autobedrijven, bakkerij en meer.
Grote supermarkt
En wat schetst onze verbazing?... Aan beide flanken staat voor de supermarkt een Nederlandse snackkar en beide hadden constant klandizie.
De 'Puntzak Vlaamse Friet'
en
een Hollandse viskar
Wat boodschappen gedaan en tja, je komt er altijd toch weer met meer uit dan je aanvankelijk verwachtte. Geen overdreven dingen, nee wel dingen die je anders een week later gekocht zou hebben, maar die aantrekkelijk geprijsd waren. Jammer genoeg had deze grote supermarkt slechts een zeer beperkt aanbod biologische produkten.
Als je eenmaal van het bedrijventerrein af bent en de weg weer vervolgt, kom je in een klein wel gezellig dorpje uit.
Conclusie: leuk voor een enkel keertje, maar niet zoals sommigen hier om ons heen die heel veel tot nagenoeg alles in Duitsland kopen. Dat het zo heel veel goedkoper is vonden wij nogal 'meevallen'.
Bestemming voor de volgende keer...
In elk geval rijden we bij een volgende gelegenheid nog een kilometer of zes verder, dat belooft een leuke plaats te zijn, een wat grotere mooie plaats. Ook wat meer 'bio' meen ik. We zullen het zien...
In Zweden groetten we altijd met Hej, de j ook duidelijk uitgesproken.
Als je op straat iemand tegenkomt zeg je dat, tegen jong en oud. Deze groet kan je de hele dag gebruiken.
Hier zijn de mensen ook erg vriendelijk en praktisch iedereen groet dan ook, in dit geval met Moi.
Niet te verwarren met het Franse "moi" (ik, me, mij) en ook niet zo uitgesproken. Het Groningse Moi spreek je uit met de o als in het woord zon en de i spreek je een beetje uit als bij het Zweedse Hej, dus als een j.
In het begin even aan de aardige buurvrouw gevraagd of je het de hele dag door kan gebruiken en of het niet zoiets betekent als morgen, het afgekorte goedemorgen. Ja, het kan de hele dag gebruikt worden en betekent gewoon zoiets als hoi of hallo.
Wat ik hier afgelopen zomer met regelmaat als bijzonder heb ervaren is hoe, wanneer ik 's avonds laat de hond uitliet en er jongelui op de fiets naar bijvoorbeeld een feestje in het dorp waren geweest op vrijdag- of zaterdagavond en die in de verte luid pratend en lachend terugkwamen op weg naar huis, deze jongelui zich gedroegen tijdens het passeren. (Oei, dat was wel een heel lange zin 😃)
Vroeger elders in Nederland voelde ik me dan niet zo prettig, ik alleen met de hond en zij met een groepje en misschien wel aangeschoten.
Nu was ik verbaasd!
Niks geen geschreeuw, geen gegooi met lege flesjes, geen grote mond of stom grapje om indruk te maken op de rest. Nee! Ze groetten mij allemaal met Moi! Gewoon respectvol zeg maar. Mijn mond viel open. Dit gebeurde niet één keer, dit is heel gewoon, een verademing!
Hoi, goeiedag
Hoe is het? Alles goed?
Goed je te zien.
Lang geleden.
Ga zitten.
Heb je nog nieuws?
Plat Grunnegs oftewel het Gronings dialect.
Het Gronings is, in tegenstelling tot het Fries, geen officiële taal. Toch bestaan er kleine woorden- boeken en worden er cursussen Gronings gegeven. Peter en ik willen dat eigenlijk graag doen zo'n cursus Gronings, maar ja, hij ging vanwege te weinig belangstelling hier in het dorp helaas niet door. Maar onze namen staan genoteerd voor een cursus in de toekomst die wel doorgaat.
We zijn hier leuk opgenomen in de buurt en waren bij gezamenlijke bbq's en andere gelegenheden. Wanneer in de groep gesproken wordt merken we dat men ABN gaat spreken omdat wij er bij zijn. Wat zou het dan toch leuk zijn als we het redelijk goed zouden kunnen volgen en zij gewoon hun eigen taal blijven spreken als we er ook bij zijn.
Bovendien vind ik de naam ABN, Algemeen Beschaafd Nederlands, eigenlijk wel uit de hoogte. Waarom zou een streektaal niet beschaafd kunnen zijn??
Ook begrijp ik (van oorsprong 'westerling') niet goed waar al die vooroordelen in de rest van het land vandaan komen als 'stugge Groningers' en 'Friese stijfkoppen'. Ik merk er niets van. Ook niet bij de bevolking in het noorden van deze provincies die we in de loop der tijd wel ontmoet hebben of waar we zijdelings mee te maken hadden door werk of toeval. Stugge mensen en stijfkoppen zijn verspreid over heel Nederland wel te vinden.
Afijn, ik vind dat ik dit bericht ook niet te lang moet maken, ook al is er erg veel te vertellen over het Gronings dialect en de dialecten in Nederland. Nu het mijn interesse heeft, zal dit natuurlijk niet voor iedereen zo zijn.
Er valt van alles over te vinden op het internet, dus waarom zou ik dit hier allemaal laten zien.
Nog wel wetenswaardig is dat het Gronings komt uit de "familie" Nedersaksisch.
Het dialect heeft ook weer verschillende varianten, zie kaart hieronder.
Wij wonen in gebied 6, het Westerwolds.
Nedersaksisch dus, op deze blog wordt het duidelijk: klik maar HIER.
Het verklaart voor mij ook iets dat ik afgelopen zomer opmerkte toen ik bij Blokker stond te wachten bij de kassa. Voor mij was een Duitse toeriste aan de beurt, ze stelde een vraag in het Duits.
De kassière sprak gewoon in het Gronings tegen haar en de Duitse vrouw verstond haar, dat merkte ik aan alles. Er zijn hier in de wijde omgeving enkele bungalowparken en campings. Veel Duitsers van niet al te ver over de grens hebben hier zo'n woning.
Voor zover nu even over het 'Plat Grunnegs'. Ik kom er wel weer eens op terug in een ander onderwerp, bijvoorbeeld over muziek van hier...
Heeft het bij jullie ook al flink gevroren? Wel hier in het noordoosten van Nederland hadden we al drie nachten met temperaturen tussen -3 en -5° C. Dit gaf al mooie beelden van rijp op het land, op de daken en onze bevroren auto's. Gelukkig hoefden we niet vroeg op pad en dus niet te krabben.
Ook het dek over het kuilvoer van een boer verderop heeft een mooi wit laagje. Zodra de zon erop staat is het wit dat aan nachtvorst deed denken natuurlijk alweer weg.
Dit is tegenover het kuilvoer en daar is al niets wits meer te bespeuren. Deze wandeling doen Sim en ik elke ochtend. Vier tot vijf keer per dag gaan we samen op pad en vijf keer een andere wandeling. Drie zijn er enigszins lang, de twee daar tussendoor minder lang.
Ja, dat is lekker wakker worden zo 's morgens.
Waar we 's middag wandelen... daar laat ik ook nog wel eens foto's van zien, want dit is een fantastisch mooie omgeving met veel stukjes natuur van bijv. Natuurmonumenten, maar ook andere.
Wij wonen hier in het gebied van de Aa en Hunze en wel in het Dal van de Ruiten Aa.
Er zijn wel zo'n 35 wandelroutes. Tot mijn grote spijt gaat het langere afstand wandelen me de laatste tijd niet meer goed af, maar dan zoek ik de mooie plekjes op met de auto. Ik wandel dan gedoseerd, dus wat ik kan. Het is niet anders.
Er is nog iets waardoor het lekker wakker worden is 's morgens, want wat heb ik ze een tijd gemist! In het deel van Zweden waar we zo'n 10 jaar waren, komt de mus niet voor. Wel in het zuiden van Zweden. Daar in het hoge noorden van Zweden genoot ik weer van andere vogels, die je hier weer niet of nauwelijks ziet.
Aan de andere kant van de muur waar ons bed tegenaan staat staan struiken. Mooi vind ik ze niet echt. Ze hebben wat doorns (niet heel veel) en een soort van sierappels. Niet van die mooie kleine sierappeltjes, nee, vrij flinke groene, later gele, keiharde 'sierappels'. Nou ja 'sier', je kunt ze in elk geval niet eten, ook de vogels doen er later niets mee. Ik weet echt niet hoe deze struiken heten.
De mussen vinden deze struiken geweldig. Het is een prachtige schuilplek, zelfs al is het blad er eerdaags af. Geen roofvogel zal het in z'n hoofd halen in deze struik te duiken.
Gelukkig maar, heb in Zweden menig vogeltje gegrepen zien worden, of als ik het niet zag er de trieste resten (veren) van gevonden.
De mussen zitten of in deze struiken (er staan er nog meer rond het huis) of in de dakgoten. Ik vind hun gekwebbel toch zo gezellig. Ben er ook zo blij mee omdat de mus in het algemeen het erg slecht doet in Nederland. Dat merk je ook in vergelijking met vroeger.
Een van de oorzaken zijn de nieuwbouwhuizen met meestal perfect op elkaar aansluitende dakpannen, zoals bijv. betonnen dakpannen. Ook op ons huis liggen ze, ook al is het geen nieuwbouwhuis. Vroeger zat er een rieten kap op het huis.
Schijnbaar vinden ze in de omgeving toch broedgelegenheden. Ik wil daar ook graag m'n steentje aan bijdragen. Nestkastjes kopen. Een mus broedt in kolonies en nu verkopen ze daarvoor speciale broedhuisjes waar er drie in kunnen broeden! Kijk maar eens op internet.
Ik vond ook een artikel over mussen en wat we zelf allemaal kunnen doen om het hen naar de zin te maken op de site van het IVN afdeling Aa en Hunze. Je vindt het artikel HIER (klik).
Eén ding hebben we al goed gedaan, we plaatsten helemaal achterin de tuin een klein schuurtje voor de kruiwagen en het tuingereedschap. Daar hebben we oude dakpannen op gelegd en ik kan je verzekeren dat die niet zo perfect aansluiten. Ze kunnen er ook onder komen via de windveren. Dus wie weet!
Dat laatste vindt niet iedereen helaas. Wel, het ligt er natuurlijk ook wel aan waar het ligt dat blad. Je straatje veeg je natuurlijk geregeld, want uitglijden willen we niet.
Na de Zweedse rust wonen we nu in Zuidoost Groningen aan de noordkant van/in een dorp. Niet echt een wijk, maar lintbebouwing. Een heel nette lintbebouwing, heel erg netjes.
Gevallen blad verdragen de meesten niet. Dat vindt men een grote ergernis.
Zelf knipte ik uitgebloeide takken van vaste planten altijd pas af in het vroege voorjaar, zo vlak voor de plant weer uit gaat lopen. Het blad liet ik altijd in de borders liggen, een mooie beschermlaag i.v.m. de winterkou. Veel insecten kunnen schuilen in de dode stengels en onder het blad.
Fijn voor de insecten, maar jammer voor de minder gelukkige insecten die gegeten worden door insectenetende vogels. In het voorjaar breek je de meeste stengels gemakkelijk af en het gereduceerde blad kan je alsnog weghalen als je dat zou willen, of je werkt het in de grond.
Daar heeft men hier geen boodschap aan en vooral op zaterdag kan het erg zijn. Ben je net blij dat een buurman verderop klaar is met zijn geblaas, begint even later een ander in de buurt. Op grote hopen ligt het op verschillende plekken in de straat. Morgen waait het misschien, of overmorgen, er komt nieuw blad of het weggeblazen blad waait weer lekker terug.
Ik las afgelopen week ook een stukje van de Vogelbescherming. Dus als ik je een leuke tip mag geven: Bericht Vogelbescherming
Ik moest ook weer denken aan een filmpje van van Kooten en de Bie van lang geleden. Nog steeds kostelijk om te bekijken. Het houdt velen een spiegel voor 😂😂
Dus lieve mensen, bedenk voor je gaat bladblazen dat, wanneer je ook insectenetende vogels in je tuin wilt komende winter, die alleen komen als er insecten te vinden zijn en je blad in de borders laat liggen.
Eindelijk dan weer een blog! Ik heb er weer zin in na een maand of tien geheelonthouding.
Dit is dus het eerste bericht op deze nieuwe blog. Wil je nog op mijn vorige blog kijken dan kan dat. Klik dan hierboven in de balk op 'Een kijkje in Zweden' waar ik zo'n 10 jaar op schreef.
Spreeuwen... zijn ze niet prachtig?!
Spreeuwen en druivengelei, ze hebben wel iets met elkaar te maken.
Spreeuwen, ik ben altijd erg gecharmeerd van ze geweest. Ik houd een beetje van brutale vogels, net als ik van een beetje brutale honden houd. Niet van die sulletjes, nee, graag met een beetje pit.
Dat vind ik dus van spreeuwen en bijvoorbeeld ook van kauwtjes en zo zijn er nog wel een aantal. Mooi zijn ze ook als je goed kijkt, al die mooie spikkels en dan die roze/paarse en groene gloed op hun borst. Maar vooral geniet ik van hun gezamenlijk gesjirp in een boom als ze zich als grote groep volgegeten hebben. Zelfs al deden ze dat in onze eigen tuin.
Zo hadden we deze eerste zomer op deze nieuwe plek waar we nu wonen dus drie keer plezier van het met een druif overdekte prieeltje halverwege de tuin.
Eerst was het dé plek in de tuin waar het tijdens de enorm hete dagen het best uit te houden was. Als je er kwam voelde het in verhouding gewoon enigszins lekker koel!
Druivengelei, 27 potjes en toen vond ik het wel genoeg.
Toen kwamen de druiven. Doordat de druif door de vorige bewoners erg verwaarloosd was en nadat later bleek dat wij hem in het voorjaar nog niet genoeg teruggesnoeid hadden, reikten de uitlopers tot hoog bovenin een paar omringende bomen. Zo kwam het dat er wel honderden trossen in hingen die dankzij het warme weer ook allemaal rijp en zoet werden.
Een paar emmers plukten we en ik maakte er veel potten druivengelei van. Ook de buren maakten dingen van bij hen overhangende trossen. Dus dit was het tweede plezier van het 'druivenprieel'.
Nou ja zeg... heb je er soms problemen mee dat ik hier wat van jullie druiven eet?
En ja, je raadt het al, toen kwamen de spreeuwen. Het derde plezier. Wolken van honderden stuks!
Ongelooflijk!
We genoten met volle teugen, fijn, nu hebben zij tenminste plezier van al die trossen waar wij nooit bij zouden kunnen. Drie dagen later waren alle trossen kaal, hartstikke kaal. Aan de geknoeide druiven op de grond doen weer andere vogels en dieren zich tegoed.
Tussen de maaltijden van de spreeuwen door genoten we van het massale gesjirp in de bomen om ons heen. Geen overlast door poep of wat dan ook, nee, gewoon puur genieten!
