28 februari 2020

Ik staar me blind op...




Beloofde ik een mooie blogpost met fraais uit de omgeving, ik had even niet gedacht aan de op handen zijnde staaroperatie die ik a.s. maandag moet ondergaan in Emmen.
Of ik voor die tijd nog aan die blogpost toe kom weet ik nog niet en ook niet wanneer het wel weer kan. Als ik anderen met ervaring zo hoor kan het vrij snel, maar ja, een blogpost met redelijk wat foto's, het kost toch aardig wat tijd en dan naar dit beeldscherm turen.
Ja, natuurlijk zou het beter moeten gaan, maar toch, je mag ook twee weken niet tillen, dus een beetje rustig aan kan geen kwaad. 

Nu is het zo dat ik al jaren een leesbril nodig had bij het lezen, ook bij het lezen van het beeldscherm. Nu draag ik geen leesbril, want sinds mijn linkeroog in korte tijd dus zo snel achteruit ging, kon ik er juist wel goed mee lezen. Idioot gewoon. Het werd van min, plus als het ware.
Maar ook kan ik niet meer auto rijden in het donker, heel vervelend. Mijn rechteroog is nog gewoon aardig goed.
Eigenlijk begon het in Zweden al waar ik 's avonds als ik in de vrieskou stond te genieten van het noorderlicht en/of van de geweldige (geen lichtvervuiling) sterrenhemel of de volle maan, vreemde verschijnselen kreeg. De maan kreeg voor mij een (dus niet bestaande) halo in regenboogkleuren. Ook de lantaarnpalen kregen zo'n halo. Als ik mijn linkeroog dicht deed, zag ik de halo's niet met alleen mijn rechteroog. In het donker op de weg werden en worden de koplampen van tegemoetkomende auto's enorme sterren en ook de reflectie van bijv. hectometerpaaltjes worden enorme sterren. Verder is het zicht in het donker erg beperkt en dus niet verantwoord.

Wel, de metingen zijn gedaan en mijn linkeroog krijgt een nieuwe lens in de sterkte van mijn rechteroog. D.w.z. dat ik na de operatie weer goed kan zien van veraf, maar volgens de arts weer mijn leesbril nodig zal hebben. Prima toch!

Dus lieve mensen, tot de volgende blogpost! Zodra het kan ben ik hier weer.

Gon

p.s. Na een waarschuwing van een mede-blogster (waar ik erg blij mee was) heb ik besloten de URL van deze blog niet te wijzigen. Een kennis van haar heeft het gedaan en die blog is totaal verminkt/verdwenen en er staan alleen nog maar vreemde advertenties op. 
Dus de naam is nu wel Efkes kiek'n bij Gon, maar verder verandert er niets en hoeven jullie verder niets te doen. 

24 februari 2020

Daar zitten we dan en... een nieuwe naam


Misschien hebben jullie het gezien, de blog heeft een nieuwe naam.
Het idee om kiek'n erin voor te laten komen, komt van Corrie B! Bedankt Corrie!
Ik vond het echt een leuk idee, ook omdat de blog waar ik in Zweden op schreef immers "Een kijkje in Zweden" heet.






Verder nodig eens schrijven dat het ons hier prima bevalt op onze nieuwe plek tegenover de kerk uit de 14e eeuw. De bakstenen toren waar we op kijken is later gebouwd in 1655 en de aanbouw is van 1889. Het is een rijksmonument. Het is het oudste deel hier in dit plaatsje aan de Berkel. De huizen hebben hier nog luiken en iedereen doet ze 's avonds dicht i.p.v. overgordijnen, wij ook.
Dit piepkleine oude centrumpje ligt aan de rand en alleen een vrijstaand huis staat tussen dit pleintje en het weiland dat aan de Berkel grenst. Pelle en ik hebben daardoor een heerlijk wandelgebied, kunnen veel kanten op. Als nu de regen eens weg zou blijven! We zullen niet de enigen zijn die er zat van zijn, van al die regen. Vanmorgen was het dan even droog, er was weinig wind en warempel ik hoorde vogels zingen! Wow, daar fleur je van op! Vooral de merel deed z'n best. Later vanmiddag zong hij zelfs toen het regende, die dacht natuurlijk ook dat het toch eens voorjaar zal worden.
Eekhoorntjes, die hebben we hier ook veel. Schattig altijd!



Behalve telkens wat dingen doen in huis die nog met het settelen te maken hebben, zijn we ook op verkenning nu en dan. Daar zal ik m'n volgende blogpost aan wijden, en wat mooie dingen laten zien. 

Tot dan!
Gon

4 februari 2020

Kwatjesvolk



Wat nu, een strip hierboven?
En wat een vreemde, wat is dat nu weer kwatjesvolk?
Nou kwatjesvolk, dat zijn Leu van buten.

Snuffelend op internet kwam ik dit tegen. Zo noemt men in de Achterhoek, waar wij nu wonen, mensen die niet van hier zijn. Zoals wij dus bijvoorbeeld.
Kwatjesvolk. Kwatjes. Enkelvoud kwatje of kwat, niet bepaald smakelijk vind ik. Dus tja, hoe moet ik dit nu opvatten 😂😂

Afijn, we zijn dus geland hier in de Achterhoek. Een week geleden alweer dat de verhuiswagen kwam met onze spullen die drie maanden bij hen in de opslag stonden. Het was vrij snel leefbaar, in die zin dat we konden slapen, zitten, koken, wassen/drogen en internetten. In de loop van de week komt er steeds meer uit de dozen op z'n plek. Maar... er zijn nog veel dozen te gaan.
We zijn ook al goed op verkenning geweest. Weten de supermarkten, bouwmarkten en huisarts te vinden, als ook veel leuke plekken om met de hond op pad te gaan.
Pelle vindt het allemaal weer erg interessant.




Vanavond las ik over de flamingo's die erg vroeg aangekomen zijn in Zwillbrock bij de grens.  Hemelsbreed zo'n vijf kilometer van hier. Normaal komen ze in maart en dan t/m mei, waarna ze naar warmere oorden afreizen. In dit natuurgebied huist het hele jaar een kokmeeuwenkolonie, zo'n 16.000 zijn het er! Het gebied staat onder vogelbescherming. Gauw eens een kijkje nemen als we iets meer op orde zijn hier en het wat beter weer is.

Nu zoek ik dus een nieuwe naam voor deze blog, Kwatjesvolk zal het niet worden. Suggesties zijn zeer welkom. Wie weet verloot ik wel iets onder de goede tips! Heb je een leuk idee voor de nieuwe naam, stuur me die dan via een reactie onderaan, e-mail, Messenger of WhatsApp.
Wordt vervolgd...

Gon