26 februari 2019

Wedderborg, de mooie burcht!




Op een van mijn ontdekkingsritjes afgelopen zomer vond ik de burcht van Wedde, de Wedderborg. Ik schoot er wat foto's en besloot een andere keer terug te komen om het samen met Peter echt te bezoeken. De dag dat ik er liep was het gesloten. Van 1 april tot 1 oktober is het van woensdag t/m zondag geopend van 12:00 - 17:00 uur. Het kwam er niet van en staat dus nog op het verlanglijstje voor komende zomer.

Misschien herinneren jullie je mijn blogpost van 20 november nog, mijn wandeling naar de Geselberg (Giezelbaarg). De burcht (ook wel kasteel genoemd) en de Geselberg hebben alles met elkaar te maken. Mocht je die blogpost nog eens terug willen lezen dan vind je die HIER (klik).




Een nieuw leven voor het 'Huis te Wedde'.
Resultaat van een kleine 700 jaar (ver)bouwen, belegeren, verwaarlozen en bewaren. Dankzij liefdevol restaureren is de geschiedenis zichtbaar en voelbaar gemaakt. Wat je ziet is het steenhuis van de burcht. Daaromheen stond ooit een verdedigingsmuur.
Nog zichtbaar zijn de fundamenten van de bastions op de vier hoeken (zie satellietfoto hieronder). 


Afbeelding Google


Eeuwenlang hielden vestingmuren en ophaalbrug vreemd volk buiten.
Anno nu ziet men goed volk graag binnen komen om te genieten van deze historische plek. Je kunt over de brug zoals eeuwen geleden Lodewijck van Nassau en de bisschop van Münster, Bernhard von Galen, beter bekend als Bommen Berend deden.
Vanuit de Wedderborg is Westerwolde eeuwenlang bestuurd. Hier werd recht gesproken. Misdadigers werden opgesloten in het poortgebouw. De fundamenten zijn op het voorplein nog steeds te zien.
Vonnissen werden voltrokken op de Geselberg (Giezelbaarg), even verderop. Nu een mooie wandeling.
Burcht Wedde was strategisch gelegen op een zandrug tussen moerassen.
In de Tachtigjarige Oorlog werden hier moed en manschappen verzameld. Vanuit Wedde trokken in 1568 de graven Lodewijck en Adolf van Nassau, broers van Willem van Oranje, op tegen de Spaansgezinden.
Het werd de slag bij Heiligerlee en het Waterloo van graaf Adolf.
De geschiedenis vermeldt: 25 mei 1568, de eerste zege in de Tachtigjarige Worsteling voor de vrijheid der Nederlanden.

Op internet vond ik nog deze kaart met een voorstelling hoe de burcht er destijds uit moet hebben gezien mét de vestingmuren:



Gon

14 februari 2019

Valentijn oh Valentijn...


Valentijnsdag
Dag van de liefde

Ik heb mijn Valentijn al een poosje en daar ben ik nog steeds heel gelukkig mee. Wat dat betreft hoeft Valentijnsdag niet. Maar Valentijnsdag is ook meer en meer een dag geworden waarop je mensen waarvan je houdt eens extra kunt laten weten dat je om hen geeft. Of gewoon eens iets extra's kunt doen. Eens lief zijn voor je medemens. 
En zeg nou zelf, daar hoeft het natuurlijk helemaal geen Valentijnsdag voor te zijn. 
Een beetje cliché, ik weet het...

Voor iedereen waar ik om geef, en je weet zelf wel als dat zo is, heb ik hier een liedje geplaatst. Jullie zijn met velen, want ik heb een groot hart:




Het is het liedje Love is all  van Roger Glover (Deep Purple). Het tekenfilmpje erbij is geweldig!






Toen dit liedje uitkwam werkte ik bij een muziekuitgeverij in Amsterdam. Het was mijn leukste baan ooit. De muziekuitgeverij was een dochteronderneming van een platenmaatschappij. 
We zaten in een pand in Amsterdam-Zuid, nabij het Minervaplein. Het was gewoon een bovenwoning in een mooi oud pand. De eigenaar die op de begane grond woonde verhuurde het en we hadden een eigen opgang, twee verdiepingen plus een zolder. 
We waren dan ook maar met z'n vieren, de directeur en wij, Bram, Felix en ik. 
Het was een ontzettend leuke en afwisselende baan waarbij je ook veel mensen zag, artiesten, diskjockey's, enz. 
Wat weet ik nog goed dat al het promotiemateriaal voor dit liedje binnenkwam en we alle vier laaiend enthousiast waren. Het leed geen twijfel dat dit in Nederland uitgegeven moest worden. Het is jammer dat de prachtige poster in de loop der tijd weggeraakt is. Ik zou niet meer weten bij welke verhuizing die is verdwenen. Maar gelukkig is het filmpje nu op internet te vinden.
Na een aantal jaren ben ik met verdriet daar weggegaan omdat de reisafstand me ging tegenstaan en heb ik iets dichter bij huis gezocht. 


Ik wens jullie allemaal een geweldige Valentijnsdag!

Gon



11 februari 2019

Het kreeg gelijk!

Het kreeg gelijk!

Vanaf de operatie maandagochtend vroeg tot in de loop van donderdagochtend had ik pijnstilling met morfine via een infuus in mijn rug. Dit hielp voor 100%, geen centje pijn, maar dat had een prijs. Ik hield niets binnen, spugen, spugen, vreselijk. Dat is ook zo belastend voor je geopereerde buik, die heftige bewegingen. Zweetaanvallen en zweverig, aldoor.
Het kon zo niet langer en toen de anesthesist donderdagochtend weer aan m'n bed stond besloten we de morfine pomp af te koppelen.
Afwachten met de pijn, nu pijnstilling met tabletten en nog een of ander goedje via infuus in arm.
Dat was niet fijn, maar ik hield licht eten binnen en snel kon ik normaal eten, een beetje rekening houdend met. Ik knapte wat op en moest donderdagavond al eens met hulp proberen op de rand van het bed te zitten. Leren hoe dat op de beste manier te doen. Pfffffff. Pijn!
Vrijdag weer en leren opstaan, je denkt dat het je nooit meer lukt, maar even later loop je een paar meter met een rollator.
Ik kreeg te horen dat ik zaterdag naar huis mocht. Alles was verder goed, dus...
Mijn buurvrouw van 71 jaar en vrijdagmiddag geopereerd aan een verzakking, mocht ook zaterdag naar huis. We waren verbijsterd. Konden niet geloven dat dat goed kon gaan.
"We gaan ervan uit dat men thuis beter geneest dan hier," was de stelling en ik dacht: "Ja, ja".
Vrijdagmiddag kreeg ik ook de arts aan mijn bed met de definitieve uitslag van de patholoog. 
Dat was fijn, want die zou ik aanvankelijk dinsdag a.s. pas krijgen.

Het was dus een borderline ovarium tumor en hij woog 6½ kilo!! Hij zat aan de rechter eierstok. Gelukkig geen verklevingen.
Ik bleek ook nog een kleinere van 3 cm te hebben aan de linker eierstok. 
De buik was ook gespoeld en er waren geen kwaadaardige kankercellen in gevonden.
Dus 99% oké!!! 
Ik moest huilen. 
Nog veel proberen te oefenen om een heel klein beetje mobiel te worden en zo zaterdagmiddag mee te kunnen naar huis.
Eenmaal thuis en een beetje gesetteld was ik doodmoe.

Peter had van alles voor me geregeld. Zo heb ik beschikking over een trippelstoel, een sta-op-stoel, en iets voor in mijn bed.
Ook krijgen we eens in de week huishoudelijke hulp voor het zwaardere werk dat Peter ook niet kan i.v.m. de beenprothese. Dit was ons tijdens het intakegesprek in het UMC Groningen op 8 januari ook geadviseerd.
Hier mogen we 10 weken gebruik van maken. Ik mag in elk geval minimaal 6 weken niets doen.
Een kopje koffie maken mag en een stukje lopen, verder niet veel.
Over zes weken moet ik nog een keer voor controle naar de gynaecoloog in het UMCG.
Aanstaande vrijdag komt de huisarts de hechtingen (nietjes) uit mijn buik halen, een hele klus :-). 
Heb een speciaal tangetje voor hem meegekregen.

En nu er tegenaan, werken aan herstel. Een goede periode van het jaar en naar het voorjaar toe.
Ook tussen de oren weer rust zien te krijgen. 
Daar moet de goede uitslag soms nog een beetje doordringen na deze twee zware maanden.

Maar het heeft dus gelijk gekregen, het roodborstje uit de blogpost Zing je voor mij?!!!

Wil nog mijn dank uit spreken aan iedereen die met ons heeft meegeleefd. De vele kaarten, mails, telefoontjes, appjes, chats, bezoek, positieve golven, brandende kaarsjes, bloemen, fruitmanden en niet te vergeten de chocolade :-). Het maakte de last wat lichter en ons wat sterker. 
Ik heb daar heel veel aan gehad! Iedereen duizendmaal dank!


Liefs

Gon


7 februari 2019

Operatie geslaagd

Even een berichtje uit het ziekenhuis. Ik hoop dat dit lukt vanaf mijn mobiele telefoon. 
De operatie maandag is goed geslaagd en tot grote opluchting was het een borderline tumor. Als ik schrijf wat hij woog zullen jullie het amper kunnen geloven. Hij woog n.l. 6½ kilo.
Ik ben nog niet erg fit omdat ik nog steeds misselijk ben van de pijnstilling die met infuus via de rug wordt toegediend. Heb dus nauwelijks iets binnen gehouden. Nu stelden ze voor de pomp uit te zetten en met morfine tabletten verder te gaan. Laten we hopen dat dat helpt, want het lijkt me dat ik harder kan werken aan herstel als ik weer eten kan.

Gon