11 februari 2019

Het kreeg gelijk!

Het kreeg gelijk!

Vanaf de operatie maandagochtend vroeg tot in de loop van donderdagochtend had ik pijnstilling met morfine via een infuus in mijn rug. Dit hielp voor 100%, geen centje pijn, maar dat had een prijs. Ik hield niets binnen, spugen, spugen, vreselijk. Dat is ook zo belastend voor je geopereerde buik, die heftige bewegingen. Zweetaanvallen en zweverig, aldoor.
Het kon zo niet langer en toen de anesthesist donderdagochtend weer aan m'n bed stond besloten we de morfine pomp af te koppelen.
Afwachten met de pijn, nu pijnstilling met tabletten en nog een of ander goedje via infuus in arm.
Dat was niet fijn, maar ik hield licht eten binnen en snel kon ik normaal eten, een beetje rekening houdend met. Ik knapte wat op en moest donderdagavond al eens met hulp proberen op de rand van het bed te zitten. Leren hoe dat op de beste manier te doen. Pfffffff. Pijn!
Vrijdag weer en leren opstaan, je denkt dat het je nooit meer lukt, maar even later loop je een paar meter met een rollator.
Ik kreeg te horen dat ik zaterdag naar huis mocht. Alles was verder goed, dus...
Mijn buurvrouw van 71 jaar en vrijdagmiddag geopereerd aan een verzakking, mocht ook zaterdag naar huis. We waren verbijsterd. Konden niet geloven dat dat goed kon gaan.
"We gaan ervan uit dat men thuis beter geneest dan hier," was de stelling en ik dacht: "Ja, ja".
Vrijdagmiddag kreeg ik ook de arts aan mijn bed met de definitieve uitslag van de patholoog. 
Dat was fijn, want die zou ik aanvankelijk dinsdag a.s. pas krijgen.

Het was dus een borderline ovarium tumor en hij woog 6½ kilo!! Hij zat aan de rechter eierstok. Gelukkig geen verklevingen.
Ik bleek ook nog een kleinere van 3 cm te hebben aan de linker eierstok. 
De buik was ook gespoeld en er waren geen kwaadaardige kankercellen in gevonden.
Dus 99% oké!!! 
Ik moest huilen. 
Nog veel proberen te oefenen om een heel klein beetje mobiel te worden en zo zaterdagmiddag mee te kunnen naar huis.
Eenmaal thuis en een beetje gesetteld was ik doodmoe.

Peter had van alles voor me geregeld. Zo heb ik beschikking over een trippelstoel, een sta-op-stoel, en iets voor in mijn bed.
Ook krijgen we eens in de week huishoudelijke hulp voor het zwaardere werk dat Peter ook niet kan i.v.m. de beenprothese. Dit was ons tijdens het intakegesprek in het UMC Groningen op 8 januari ook geadviseerd.
Hier mogen we 10 weken gebruik van maken. Ik mag in elk geval minimaal 6 weken niets doen.
Een kopje koffie maken mag en een stukje lopen, verder niet veel.
Over zes weken moet ik nog een keer voor controle naar de gynaecoloog in het UMCG.
Aanstaande vrijdag komt de huisarts de hechtingen (nietjes) uit mijn buik halen, een hele klus :-). 
Heb een speciaal tangetje voor hem meegekregen.

En nu er tegenaan, werken aan herstel. Een goede periode van het jaar en naar het voorjaar toe.
Ook tussen de oren weer rust zien te krijgen. 
Daar moet de goede uitslag soms nog een beetje doordringen na deze twee zware maanden.

Maar het heeft dus gelijk gekregen, het roodborstje uit de blogpost Zing je voor mij?!!!

Wil nog mijn dank uit spreken aan iedereen die met ons heeft meegeleefd. De vele kaarten, mails, telefoontjes, appjes, chats, bezoek, positieve golven, brandende kaarsjes, bloemen, fruitmanden en niet te vergeten de chocolade :-). Het maakte de last wat lichter en ons wat sterker. 
Ik heb daar heel veel aan gehad! Iedereen duizendmaal dank!


Liefs

Gon


9 opmerkingen:

  1. Gelukkig gaat het beter! Graag gedaan! Xxx van ons!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een flinke buikoperatie, dat kost echt tijd om goed te herstellen. Maar je zal zien dat het elke dag een stapje beter gaat, als lijkt het misschien niet hard genoeg te gaan. En wat een opluchting, dat het goedaardig is. Berterschap!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Och, och, wat een opluchting!Je kunt nu heel rustig gaan opbouwen - kalm aan, dutjes doen, elke dag is het weer een klein beetje beter.....

    Het is toch niet voor te stellen,hoe snel je weer naar huis gestuurd wordt. Wat fijn, dat je man van alles heeft kunnen voorbereiden. Dat zal zeker helpen. Voorzichtig aan, het komt weer goed!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. wat een fijn bericht. Nu moet je jezelf laten vertroetelen,dat is niet makkelijk maar het moet echt!Vroeger lag je nog lang en breed in het ziekenhuis. Nu dus thuis in een fijnere omgeving maar je moet je wel laten verzorgen.....wat zal er een last van je schouders af zijn gevallen! Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat heerlijk om nu thuis aan het verdere herstel te werken.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Fijn dat je weer thuis bent en goed nieuws hebt gehad.
    Beterschap, ik hoop dat je gauw weer opknapt.
    xx

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hallo Gonny,
    Fijn dat het goed is verlopen,en dat het een goede uitslag is.
    Laat je maar lekker verwennen.
    Hopelijk op een spoedig herstel.
    Warme Groet Marijke

    BeantwoordenVerwijderen
  8. gelukkig... nou maar hopen dat je normaal hersteld... maar het ergste heb je (hoop ik) achter de rug. Wat schrikken zeg...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hoi Gonny, dat is schrikken zeg, zo'n bericht. Gelukkig dat het er nu in ieder geval goed uit ziet. Heel veel sterkte met je herstel. Groeten aan P en hartelijke groet van ons. J&E

    BeantwoordenVerwijderen