't Was even stil, maar dan...!

Tja, het was even stil. 

We hadden veel verdriet om Sim en ook kwam het er niet van om hier te schrijven.

Maar er is leuk nieuws en ik wil dat graag delen hier...

Twee maanden wilden we minstens wachten alvorens weer een hond te nemen. Dit hebben we in het verleden ook gedaan, eerst een periode om het verlies van je hond een plek te geven. Dat kost mij altijd veel tijd, meer dan die twee maanden, maar een andere lieverd kan ook therapeutisch werken en  weer een "hondenzonnetje" in huis brengen.

Hij kwam voor ons gevoel dus vroeg op ons pad, te vroeg eigenlijk. Maar het zou zo oliedom zijn te negeren dat deze lieverd voorbestemd was om bij ons te komen wonen 😃

We zochten niet bewust, nee, zijn foto kwam in dezelfde week bij ons allebei een keer voorbij.

Dit moest zo zijn!

Het toeval was ook dat hij in een opvang zat in Smilde, een kilometer van het crematorium waar we Sim gebracht (en weer gehaald) hebben. Dat crematorium en de opvang zijn niet dicht bij huis. Sim lieten we inslapen op een zondag en het crematorium dichtbij was toen niet open, vandaar verder weg.

Afijn, laat ik hem nu dan maar eens voorstellen, dit is Pelle...

Foto genomen bij de opvang.

Pelle met zijn mooie Zweedse jongensnaam. Met Zweden heeft Pelle zelf niets te maken. Hij komt uit een echtscheiding en kwam in het gezin toen hun zoontje vier jaar was. Dat zoontje is inmiddels een zoon van veertien, dus inderdaad, Pelle is al tien jaar.

We willen steeds een oudere hond een kans geven.

Pelle tien jaar dus, maar hij lijkt op een grote pup. Dat zei men bij de dierenarts waar we zijn gebit even schoon hebben laten maken. Was nog prima in orde en er hoefde niets getrokken te worden.

Ook mensen in de wachtkamer dachten aan een grote pup, mensen op straat waar je mee aan de praat raakt en bezoek. Hij is energiek en zeer aanhankelijk. Begroet iedereen zeer vriendelijk en wil dan geknuffeld worden. Als je zijn tuigje met riem (Flexi) pakt is hij helemaal dol en doet zo gek dat het wel even duurt eer hij het aan heeft. En dan hollen maar. Ja, ook goed voor mijn conditie die nog wel te wensen overlaat na de operatie in februari.

Kortom, we zijn blij met hem! Hopelijk mogen we een aantal jaren van hem genieten.

Ik ga zo maar weer eens even met hem uit, even de natuur in...

Fijn weekend!

Gon